ඝාතනයට ලක් වූ, බලහත්කාරීව අතුරුදහන් කරවූ, පැහැරගෙන ගිය හා වධ හිංසාවට ලක් වූ මෙන් ම ප්‍රහාරයන්ට ලක් වූ ශ්‍රී ලංකාවේ ජනමාධ්‍යවේදීන් ජනවාරි මාසයේ දී සිහි කරයි. අදාළ විරෝධතාව “කළු ජනවාරිය” ලෙස නම් කිරීමට 2012 වසරේ දී ලංකාවේ මාධ්‍ය සංවිධාන තීරණය කරන ලදි. ඒ අනූව මෙම වසරේදී ජනවාරි මස 31 වන දින ශ්‍රී ලංකා පුවත්පත් ආයතන ශ්‍රවණාගාරයේ දී එම සැමරුම් උත්සවය සිදුකෙරේ.
ඒ අනූව ශ්‍රී ලංකාවේ මාධ්‍ය සංවිධාන කිහිපයක් විසින් ජනවාරි මාසය “කළු ජනවාරිය” ලෙස නම් කර සෑම වසරකම සැමරීම සිදු කරන්නේ, මාධ්‍යවේදීන් මර්දනය කිරීමේ කැපීපෙනෙන සිදුවීම් කිහිපයක් ජනවාරි මාසයේ දී සිදුවීම නිසාය. කළු ජනවාරි සැමරුමේ අරමුණ එලෙස අසාධාරණයට ලක් වූ මාධ්‍යවේදීන්ට සහ ඔවුන්ගේ පවුල්වලට යුක්තිය ඉටු කර දීමයි.
යුක්තිය ඉටුකරන බවට පොරොන්දු දී බලයට පත් රජයන් ද බැසගොස් ඇත්තේ කිසිදු යුක්තියක් ඉටු නොකර ය. ජනමාධ්‍යවේදීන්ට එරෙහි අපරාධ සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය ඉටු කිරීම ඕනෑම රජයක වගකීම වුවත්, එකම අපරාධයක් සම්බන්ධයෙන් වත් යුක්තිය ඉටු නොකළ ඉතිහාසයක් හිමි රටක ජීවත් වීමට ජනමාධ්‍යවේදීන්ට සිදු වී තිබේ. මාධ්‍යවේදීන්ට එරෙහිව සිදු කළ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය ඉල්ලා බලපෑම් කරන බොහෝ ක්‍රියාකාරකම් අතර එකක් වූ කළු ජනවාරි සැමරුමට මේ වන විට වසර 13 ක් ගත වී ඇත. අපරාධකරුවන් නිදැල්ලේ සිටීමෙන් සිදුවන්නේ අපරාධ සාධාරණීකරණය කිරිමකි.
තවමත් යුක්තිය ඉටු නොවී ඇති තත්ත්වයක් තුළ, ඒ සැමරුම වෙනුවෙන් ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදිනී සීතා රංජනී සටහන් කළ කවි පෙළක් මෙසේ උපුටා දැක්විය හැකිය.
“ඔවුන් ඝාතනය කළ,
ඔවුන් අතුරුදහන් කළ,
ඔවුන්ගේ අත් පා කඩා දැමූ,
ඔවුන්ට හානි කළ,
සියල්ල යහතින්ය.
අපරාධකරුවෝ නිදැල්ලේය!
අපි,
වසර ගණනාවක් පුරා
යුක්තියම ඉල්ලමු…
යුක්තිය උදෙසා සඵථ කළ ආණ්ඩුත්
ආවා ගියා
යුක්තිය ගැන කතා නැති ආණ්ඩුත්
ගියා ආවා…
පරපුරෙන් පරපුරට සිදුවේවි අපට
මේ හඩ අවදියෙන්ම තබා ගැනුමට
අයුක්තියේ මුනිවත බිඳ දමන්නටනම්!”
මේ වනවිට තත්ත්වය තවත් වෙනස් වී ඇති අතර ජනතාවට තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිය තහවුරු වී ඇත. කෙසේ වුවද සහෝදර ජනමාධ්‍යවේදීන්ට සිදුකළ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය ඉටු කෙරෙන ප්‍රභාතයක් වෙනුවෙන් වෙන වෙනමත්, ඒකාබද්ධවත් කරන අරගලය හෙටත් සිදුවනු ඇත. ඇත්ත යුක්තිය වෙනුවෙන් හඬ නැඟීම එහිදී පොදු ජනයාගේ ද වගකීමකි.මන්දයත් මේ සියලු නාට්‍ය අවසාන වන්නේ පොදු ජනයාගේ ද අයිතින් උදුරාගන්නා ව්‍යසනයකින් වන බැවිනි.
එම්. තාරික්
