ගෙවී ගිය අවසන් මාස තුන තුළ අපේ ගෙදර තිබුණු සාමකාමී බව ටිකෙන් ටික අපෙන් ඈතට යමින් තිබුණා. ඒ ගෙවුණ කාලෙදි පුතත් කිහිප සැරයක්ම ඇහුවා “අප්පච්චි ඉස්සර වගේ දැං නැහැනෙ අම්මේ” කියලා. මහේශ්ගේ ඒ වෙනස්වීම පුතාට වුණත් තේරෙන්න ගන්න ඇති. පුතාගේ ප්‍රශ්නයට මං ළඟ උත්තරයක් දෙන්න තිබුණත් ඒ උත්තරය තේරුම් ගන්න පුළුවන් වයසක පුතා නැති නිසා “එහෙම දෙයක් නැහැ ඔය අප්පච්චි ඉන්නෙ හොඳට. අප්පච්චිට හොඳටම වැඩ නිසා වෙන්න ඇති ඔයාට වෙනසක් තේරෙන්නෙ” කියලා මං පුතාට කිව්වා.
ගෙදර තිබුණු සාමකාමී බව හිමි හිමින් ඈතට ගියේ මහේශ්ගේ නිහඬ බව අපිව මඟහරිමින් හිටිය නිසයි. මහේශ්ගේ ඒ නිහඬ බව නිසා ම මගේ හඬ ටිකෙන් ටික වැඩි වුණා. මහේශ්ගේ අම්මා වුණත් ඒ ගෙවුණ කාලේ මගෙන් කිහිප සැරයක්ම ඇහුවා “ඇයි පුතා දැං ඉස්සර වගේ නැත්තේ මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් ද” කියලා. අම්මගෙ ප්‍රශ්නයට මං ළඟ උත්තරයක් දෙන්න තිබුණත් ඒ උත්තරය අම්මට තේරුම් ගන්න බැරි නිසා “එහෙම දෙයක් නැහැ අම්මේ ඔය මහේශ් ඉන්නෙ හොඳට” කියලා බොරුවක් කිව්වේ පුතාට වෙන සම්බන්ධයක් තියෙනවා කියලා කටක් ඇරලා කියන්න බැරි නිසයි.
යෝජිත විවාහයකින් මම මහේශ්ව කසාඳ බැන්දට මොකද අපි විවාහ වුණ දවසේ ඉඳලා මහේශ් මට හරි ආදරෙන් සැලකුවා. මහේශ්ගේ අම්මා වුණත් මට සැලකුවේ අපේ ගෙදරින්වත් මට නොලැබුණ සැලකුම් එක්ක. ඒ අම්මගෙනුයි පුතාගෙනුයි ලැබෙන රැකවරණයට මං ගොඩක් ආදරේ කරා.
“මනුස්සයෙක් ජීවිතේ නොලැබුණ දේවල් ලැබෙන්න ගත්තහම වටපිටාවේ වෙන්නෙ මොනවද කියලවත් බලන්න අවධානයක් නැති වෙනවා”
මාත් වටපිටාව බැලුවේ නැහැ. මට බලන්න හිතුණේ නැහැ මොකද මං බලාපොරොත්තු වුණ පවුල කියන දේ මට ලැබෙමින් තිබුණ නිසා. අපි හතර දෙනා හරි සතුටින් හිටියේ. මම බලාපොරොත්තු වුණ පවුලට අඩුවකට තිබුණේ මං බලාපොරොත්තු වුණ තාත්තා කෙනෙක් හිටියේ නැති එක විතරයි. මට තාත්තා කෙනෙක් හිටියට මං බලාපොරොත්තු වෙන තාත්තා කියන පුද්ගලයා සහ අපේ තාත්තා කියන දෙන්නා අහස පොළව වගේ වෙනස්.
මහේශ්ගේ තාත්තා මීට අවුරුදු දහයකට විතර කලින් නැති වෙලා තියෙනවා. මහේශ් තාත්තා ගැන කියනකොට මට හිතිලා තියෙනවා “ඒ තමයි මං බලාපොරොත්තු වුණ තාත්තා කියන පුද්ගලයා” කියලා. තාත්තගෙ හැසිරීම් විස්තර කරනකොට එහෙම මං හූල්ලලා තියෙනවා “මීට කලින් ඒ මනුස්සයා ඉන්නකොට මේ ගෙදරට එන්න තිබුණ නම්” කියලා.
මහේශ්ව බැන්දට පස්සෙ මට එකම කාරණාවක් ගැන මගේ තාත්තා ගැන සතුටක් දැනුණා. මම කසාඳ බඳින්න අදිමදි කරමින් ඉන්නකොට බලෙන්ම මහේශ්ට මාව කසාද බන්ඳලා දුන්න එකට. මොකද මහේශ් කියන්නෙ ලස්සන මනුස්සයෙක් කියලා ඒ වෙනකොට දැනෙමින් තිබුණ නිසා.
***********
මම වටපිටාවෙ වෙන්නෙ මොනවද කියලා බලන්නෙ නැතුව හිටියට අහම්බෙන් මට දකින්න ලැබුණා මහේශ්ගේ ෆෝන් එකෙන් තවත් කෙනෙකුට යවපු ආදරණීය මැසේජ් කිහිපයක්. ඒ මැසෙජ් සාමාන්‍ය මිතුරෙකුට යවන මැසෙජ්වලට එහා ගිය සමීප බවක් තිබුණා.
එදා ඉඳලා මං වටපිටාව බලන්න ගත්තා. මට ලෝබකමක් දැනෙන්න ගත්තා මහේශ්ව මගෙන් කවුරු හරි උදුරගනියි කියලා. ඒ උදුරගන්නෙ මහේශ්ව විතරක්ම නෙවෙයි මං ආදරෙන් ගොඩනඟා ගෙන ඉන්න මුළු පවුලම කියලා දැනෙනකොට මගේ පපුව පවා රිදෙන්න ගත්තා.
මං හැමදාම මහේශ්ට හොරෙන් එයාගේ ෆෝන් එක බැලුවා. හරි ආදරණීය බවක් ඒ සංවාද ඇතුළේ තියෙන බව ඒ මැසෙජ් කියවනකොට තේරුණා. සමහර දිග මැසෙජ් කියවද්දි ඇස්වලට කඳුළු එන තරමට ඒ දෙන්නා ඒ ඒ ජීවිත ඇතුළේ තනි වෙලා කියලා දැනුණා.
“ආදරේ අස්සෙත් මිනිස්සු තනි වෙනවා, ඒ තනිවීම ඇතුළේ මිනිස්සු හිස් වෙනවා” කියලා මට තේරුණා.
ඒ දේවල් දකිද්දි මට මහේශ් ගැන තරහක් වෛරයක් නොඑන තරමට එතන ආදරයක් තියෙන බව ඒ දැකපු කෙටි පණිවිඩ ඇතුළේ මම දැක්කා. මට මහේශ් ගැන දැනුණේ දුකක් අනුකම්පාවක් විතරයි. ඒ දුක අනුකම්පාව මම මහේශ්ට ආදරේ කරනවට වඩා ඉහළින් මගේ හිතේ ඇති වෙන්න පටන් ගත්තා.
මහේශ් ඔය සම්බන්ධය පවත්වන කෙනා මම දන්න කෙනෙක්. වතාවක් දෙවතාවක් අපේ ගෙදර විශේෂ අවස්ථාවලදි එහෙම ඇවිත් තිබුණා. ඒ ආපු දවස්වල කතාබහ කරා ඇරෙන්න අපි අතර ලොකු සම්බන්ධයක් තිබුණේ නැහැ. නමුත් මට මතක විදිහටම මහේශ් එයා ගැන වර්ණනා කරලා තියෙනවා යාළුවො ගැන ගෙදරදි කතාබහ කරන අවස්ථාවලදි එහෙම.
මට ඔවුන් අතර ඇති සම්බන්ධය සහ ඔවුන් ඉන්න තත්ත්වය තේරුම් ගන්න පුළුවන් තත්ත්වයකට ඇවිත් මහේශ් එක්ක මේ ගැන කතා කරන්න පුළුවන් වෙනකම් මම මාස කිහිපයක් බලාගෙන හිටියා සහ මහේශ් එක්ක මේ ගැන කතා කරහම ඇති වෙන ඕනම තත්ත්වයක් දරාගන්න පුළුවන් වෙන තැනට මම මාව සූදානම් කරගත්තා.
***********
මහේශ් ඇක්සිඩන්ට් එකෙන් නැති වෙන්න මාස තුනකට හතරකට කලින් තමයි මම මහේශ් එක්ක ඒ සම්බන්ධය ගැන කතා කරේ. එදා මං කතා කරා විතරයි මහේශ්ගේ කටින් වචන පිට වුණේ නැහැ සිවිලිම දිහා බලාගෙන මං කියන හැම දේකටම “හ්ම්, හ්ම්” කිව්වා විතරයි. අන්තිමට මම මහේශ්ට “ඔයා කැමති තීරණයක් ගන්න. මම ඔයාගේ ඕනම තීරණයක සහායට ඔයත් එක්ක ඉන්නවා” කියලා මම ඇඳෙන් නැඟිට්ටම මහේශ් මාව බදාගෙන ඇඬුවා.
ඒ තමයි මහේශ් අන්තිමට මාව බදාගත්ත සහ මගේ ඇස් දිහා බලපු දවස. ඒ සිදුවීමෙන් පස්සෙ තමයි මහේශ් ගොඩක් නිහඬ වුණේ. මාව, පුතාව, තමන්ගෙ අම්මව පවා මඟහරින්න පටන් ගත්තේ. එදායින් පස්සෙ ඉඳලා මහේශ් මං දිහා බලලා කතා කරේ නැහැ. ලොකු වරදකාරි හැඟීමකින් ඉන්න බව මහේශ්ගේ මූණේ මං දැක්කා.
ඒ කාලය ඇතුළේ මහේශ්ට මං දෙතුන් වතාවක්ම තේරුම් කරලා දුන්නා “මනුස්සයෙක්ට ඕනම මොහොතක ආදරයක් ඇති වෙන බව” ඒක වැරැද්දක් නැහැ කියලා.
මහේශ් ඒ කිසි දෙයක් තේරුම් ගත්තේ නැහැ. මහේශ් හිටියේ එයා මට වංචාවක් කරා කියන වරදකාරි හැඟීමත් එක්ක මම ඒ ගැන දැනගත්ත නිසා ඇති වුණ ලැජ්ජාව එක්ක බව මහේශ්ගේ හැසිරීමෙන් මට තේරුණා.
මහේශ්ගේ ඒ හැසිරීම මට මං ගැනත් වරදකාරි හැඟීමක් ඇති කරා මං ඒ සම්බන්ධය ගැන දන්නවා වුණාට නොදන්නවා වගේ හිටියනම් හොඳයි කියලා. මොකද මහේශ් වෙනස් වුණේ මං ඒ සම්බන්ධය ගැන දැනගත්තා කියලා මහේශ් දැනගත්තට පස්සෙයි.
***********
මහේශ් ඇක්සිඩට් එකෙන් නැති වුණා. සමහර වෙලාවට හිතෙනවා මහේශ්ම වාහනේ විහින් හප්පගත්තද කියලත්?
මහේශ්ගේ අවසන් කටයුතු දවස්වල මහේශ් ආදරේ කරපු මහේශ්ට ආදරේ කරපු කෙනත් ඇවිත් හිටියා. බිම වැටෙන්න දෙන්නෙ නැති පිරිමි කඳුළු පුරෝගෙන මහේශ්ගේ දේහය දිහා චාමර බලාගෙන ඉන්නවා මම සැරින් සැරේ දැක්කා.
පැන් වඩන මොහොතෙදි මං චාමරටත් ඇවිත් අපි ළඟින් ඉඳගන්න කිව්වා!
පුබුදු උදටියාවල
